Vanmiddag ga ik naar een lezing van Frank Westerman. Een vriend van mij die les geeft op de J.P. Thijsse school in Castricum heeft hem uitgenodigd om te praten over zijn laatste boek Wij, de mens. Dat alles in het kader van een project over Big History.
The Big History Project was started by Bill Gates and David Christian to enable the global teaching of the subject of Big History, which is described as “the attempt to understand, in a unified way, the history of Cosmos, Earth, Life and Humanity.”[1] It is a course that covers history from the Big Bang through to the present in an interdisciplinary way. The Big History Project “is dedicated to fostering a greater love and capacity for learning among high school students”.[2]
Ik heb het boek van Westerman ook gelezen en er ergens in een van mijn blogs iets over geschreven. Ik was er niet helemaal gelukkig mee. te chaotisch, van de hak op de tak (gesprekken met studenten, eigen bespiegelingen biografische schetsen van wetenschappers) , geen mooie strakke lijn, maar dat scheen ook niet de bedoeling te zijn. Hij komt tot de conclusie dat de oorsprong van de mens lang niet zo vast ligt als iedereen graag wil geloven. Ik zal volgende keer verslag doen van het gesprek dat Westerman aangaat met leerlingen van 6 VWO.
Morgen ga ik op Spui25 naar een andere lezing, L´amour Duras; de liefde, vrouwelijk seksualiteit en autonomie. Ook daar zal ik verslag van doen. Geen idee wat ik kan verwachten. Ik moet tot mijn schande bekennen dat ik niet zo veel meer weet van Duras dan dat ik ooit de verfilming zag van het boek Hiroshima mon amour. Een prachtige film. Ze is beroemd geworden met het boek De minnaar (haar ervaring in de liefde als 15-jarige met ene oudere Chinees). Ik lees op de website van het academisch- culturele podium Spui25 (aan het karakteristieke boekenplein!) dat ze sinds 2007 culturele avonden verzorgen voor wetenschappers, journalisten, schrijvers voor een breed publiek. Ik heb me meteen maar opgegeven voor de nieuwsbrief.
Verder ben ik bijna halverwege het boek van Ilja Leonard Pfeijffer Grand Hotel Europa en ik moet zeggen dat ik me enorm vermaak met dit boek. Ik zit regelmatig te grinniken of hardop te lachen. Pfeijffer houd ons een spiegel voor waar de meeste mensen waarschijnlijk liever niet in kijken, maar ik ben zeer geboeid door zijn vele analyses over hoe Europa er momenteel voor staat.
