Mijn armen trillen en ik ben kapot. Vanochtend is er door de extreem heftige buien lekkage ontstaan in mijn keuken. Ik ben nu ruim twee uur aan het dweilen en heb al heel wat emmers water weg gedweild, maar het gaat maar door. Ik heb nu twee lakens over de vloer gedrapeerd om het water niet de kamer in te laten stromen, die lakens wring ik af en toe uit. Gelukkig had ik vanochtend al gekookt want koken met je voeten in het water is niet prettig. Op dat soort momenten bedenk ik wel eens dat ik niet eeuwig in mijn woning kan blijven wonen omdat het onderhoud te veel van je eist. Ik heb het al bij veel andere mensen om me heen gezien, op een gegeven moment wil men naar een appartement waar het onderhoud uitbesteed kan worden. Ik moet er eigenlijk niet aan denken. Ik woon nu al sinds december 1991 hier en heb zo veel geïnvesteerd in dit huis dat ik er met pijn in mijn hart afstand zal doen. Ik zit op deze locatie vlak bij de stad en ook vlak bij de uitvalsweg naar Bergen en Egmond.

Dit is een foto die ik gevonden heb van mijn huis in het regionaal archief Alkmaar. Het was toen een winkel waarin van alles verkocht werd, van, Lux zeep tot Van Nelle koffie. Op het doek staat kruidenierswaren, brood, koek en chocolade. De eigenaar was. H. Schoonhoven (levensmiddelen). Het huis werd aan de zijkant naar de tuin uitgebreid met een keuken en er kwam een garage. Het ziet er nu totaal anders uit, het raam naast de voordeur werd twee keer zo groot en de zolder kreeg een dakraam. Bij navraag in het kadaster bleek de grond aan de zijkant bij het huis te horen en heb ik meteen de tegels er uit gehaald en er een tuintje aangelegd. Het huis heeft een BP (beeldbepalend) sticker gekregen van de gemeente gekregen, waardoor je subsidie kunt aanvragen voor verbouwingen.

Toen ik het huis kocht had het bijna twee jaar leeg gestaan. Ik woonde in Amsterdam, had een baan en Alkmaar en wilde per se verhuizen met twee kleine kinderen. Ik was al bijna twee jaar aan het zoeken en had het bijna opgegeven tot ik dit huis zag. Mijn makelaar raadde me de koop af omdat het zo’n oud huis was en er veel onderhoud bij kwam kijken. Maar mijn moeder zei altijd, koop licht, mijn vader, koop ruimte. En dit huis voldeed aan beide criteria. En heel belangrijk, het lag vlak bij het station, en als je geen auto hebt is dat erg handig. De woningmarkt zat destijds muurvast omdat de rente gestegen was naar bijna 10 %. De vraagprijs was 170.000 gulden en er moest flink onderhandeld worden om de prijs naar 130.000 gulden te brengen. En kijk waar we nu staan, bijna 30 jaar verder. De rente staat historisch laag, er is geen woning meer te koop voor normale prijzen en normale mensen (het huis van de buren is net voor bijna vier ton verkocht). De kranten staan elke dag vol met het probleem van de woningnood. Doordat mijn zoon geen betaalbare woning kan vinden woont hij nu tijdelijk tussen twee reizen in weer even bij mij. Omdat ik veel ruimte heb is dat niet zo’n groot probleem. Ook dat hoor ik overal om me heen, kinderen die weer even thuis komen wonen omdat ze geen betaalbare woning kunnen krijgen nadat ze ergens moesten vertrekken (door scheidingen, ruzie’s in woongemeenschappen). En als klap op de vuurpijl mogen nu allerlei bouwprojecten niet doorgaan vanwege het stikstofbesluit. De woningnood heeft al een lange geschiedenis van 70 jaar. Wie op Wikipedia kijk onder het lemma woningnood vindt een interessante schets. Eigenlijk is de woningnood nooit weggeweest.

Woningnood loopt verder op

Het woningte tekort aan woningen loopt volgens het onderzoek op naar 235.000 woningen. Vooral starters en ouderen vallen tussen wal en schip. Dit loopt tot 2020 nog verder op, blijkt uit cijfers van Capital Value en ABF Research.