Ik ben vanochtend naar de huisarts geweest om een doorverwijzing te vragen voor een scan van mijn heup(en). De liespijnen die 10 jaar geleden begonnen zijn nu bijna chronisch geworden, vooral aan de linkerkant. Erfelijk belast denk ik, want mijn moeder had ook twee kunstheupen. Ik zou er erg tegen op zien, maar als het moet dan moet het. We zullen zien. Ik ben van de week begonnen in het hilarische boek van Lionel Schriver, De weg van de meeste weerstand en kon me helemaal identificeren met de hoofdpersoon. Een zestigjarige die door veel te sporten twee versleten knieën heeft gekregen. Op het moment dat ze moet stoppen besluit haar voortijdig gepensioneerde man die nooit sportte de marathon te gaan lopen. Het boek is eigenlijk een grote aanklacht tegen de gekte die sport heeft aangenomen in Amerika (en trouwens ook in de rest van de wereld).
Toen ik een jaar geleden eindelijk de stap zette naar de sportschool ben ik allerlei lessen gaan uit proberen. Behalve dat ik verbaasd was over de gemiddelde leeftijd van de bezoekers (voornamelijk boven de zestig), was ik ook verbaasd over het fanatisme van vele leeftijd genoten. Er stond altijd een fitte dertiger voor de groep en wij moesten in haar/zijn tempo mee doen. Het stond me tegen, dit wilde ik niet. Ik kwam uiteindelijk terecht in een echt bejaardenclubje waar ik me comfortabel de jongste kon voelen (de oudste was 94). In dit clubje loop ik een circuit waarin ik zelf kan bepalen hoe intensief ik dit wil uitvoeren. De verbaasde uitroep van een kennis die ik op trap tegenkwam “ga jij naar DIE groep” sprak boekdelen. Ik ben toch ooit een echte sporter geweest, hoe kun je nou daar belanden. Nou, je kunt namelijk echt slijten en het lijkt me helemaal niet gezond om je zo uit te sloven. Shriver weet feilloos de vinger op de zere plek te leggen. Ik ben over de helft van het boek, maar de eerste tekenen van verval komen er aan voor de man van Serenata. Toen ik stopte met volleybal heb ik voor mezelf een thuisprogramma gemaakt dat wat yoga-oefeningen, rug-oefeningen en Tibetaanse oefeningen bevatte. Die laatste oefeningen kwam ik tegen bij Peter Kelder die vijf oefeningen (riten) die Tibetaanse monniken beoefenen om gezond oud te worden voor een groot publiek toegankelijk maakte in het boek Fontijn der jeugd. Ik doe ze al veertig jaar en het bevalt goed,
De yogaoefeningen voor zelfstudie haalde ik uit het boek van Richard Hittleman Yoga voor U. Ik schrok een beetje van de recensie die op bol.com stond. Krijgt geen aanbeveling en ik doe het al veertig jaar volgens zijn methode.
