Van de week zag ik Sinan Can voorbij komen met een verhaal over zijn nieuwe podcast serie, Sinan’s atlas. Vanaf zijn eerste serie op televisie Bloedbroeders zal hij een grote schare bewonderaars hebben verzameld. In deze serie gaat hij als afstammeling van een Turkse familie en een kennis, afstammeling van Armeense familie op zoek naar de betrokkenheid van hun beide families in de Armeense genocide. Je moet maar durven, het onderwerp ligt nog zo gevoelig dat hij regelmatig met bedreigingen te maken kreeg. Deze serie wil ik graag nog eens tweede keer bekijken. Gisteren zag ik de laatste aflevering van de documentaire Jezus van Nazareth van Kefah Allush die zich helemaal afspeelde in Armenië. Dit land werd als eerste land helemaal christelijk, het landschap deed me erg denken aan Georgie, met al zijn kerken en kloosters.

Het lijkt soms net of dingen in de lucht hangen, want ik stond van de week voor mijn eigen boekenkast om een nieuw te lezen boek uit te zoeken en mijn oog viel op Boek der fluisteringen van Varujan Vosganian. Dit boek gaat over de Armeense geschiedenis aan de hand van het lot van twee families van de schrijver, die van vaders en die van moeders kant. Het boeide me meteen. Ik had het boek De Parijzenaar van Isabella Hammad na 200 blz. terzijde gelegd omdat ik het boek te stroef vond lezen. Ook te veel ingewikkelde namen en gebeurtenissen, daar had een goeie redacteur op moeten zitten. Het wordt de hemel in geprezen, maar mijn leven is te kort voor boeken waar ik niet in kan komen. Ik begin aan deze kluif van 600 pagina’s.