Afgelopen sprak ik met verschillende vrienden om me heen over de verkiezingen. Wat gaan jullie stemmen? Als ik vertel dat ik de laatste tien jaar op De Partij voor de Dieren stem krijg ik honende opmerkingen over me heen. Maar dat ben ik gewend, want al vanaf het prille begin wordt deze partij geridiculiseerd. Als deze mensen vervolgend de stemwijzer doen blijken ze zelfs grotendeels uit te komen bij de PVDD! Dat vind ik dan weer grappig. Deze week stond er een groot artikel in de Groene Amsterdammer over de PVDD. Voor mij is er ook maar een thema waar ik bezorgd over ben, het redden van de planeet en dat vereist dat je geen compromissen sluit en dat doet deze partij niet. De partij wordt inmiddels serieus genomen door de Tweede kamer (PVDD trad in 2006 toe tot de Tweede kamer) en dat werd tijd. Zij omarmen De Donuteconomie van Kate Raworth, die vorige week uitgebreid te zien was in Tegenlicht, samen met haar man, die de term kathedraaldenken introduceerde in het boek De goede voorouder, langetermijndenken voor een korte termijn wereld. Politiek denkt alleen voor op de korte termijn, terwijl er nu een visie op de lange termijn nodig is, dat is langzamerhand iedereen het wel over eens.

Marianne Thieme, die de partij oprichtte las in 1975 het boek van Peter Singer, Dierenbevrijding en is sindsdien actief om het begrijp speciesisme (het onderdrukken van niet-menselijke dieren) wereldwijd onder de aandacht te brengen. Australië heeft al een dierenpartij en ook diverse Europese landen als Duitsland en Portugal en Spanje. Voor de Europese parlementsverkiezingen werkte de PVDD samen met tien andere partijen. Drie kregen een zetel, Nederland, Duitsland en Portugal. Volgens onderzoek vindt een groot deel van de leden dieren en de natuur het belangrijkst: eerst de wereld redden, daarna komt de rest (dat geldt voor mij ook). Over de culturele issues bestaan wel meerdere denkrichtingen, daar let ik minder op. Politicoloog Otjes is PVDD de enige partij die het links-conservatieve gat in Nederland weet te vullen. Esther Ouwehand droeg de laatste Algemene Politieke Beschouwingen een grote verkeerspijl op haar rug; keerpunt, maar niet terug. Ze ziet geen terugkeer naar het “oude normaal”, voor haar is het “tijdperk van het glasharde neoliberalisme, van de verwoestende vrijhandelsverdragen definitief ten einde”. Ik heb de vorige keer in mijn blog al geschreven over de tweedelige documentaire “normalisover” van Renee Scheltema, en die zienswijze onderschrijf ik.

Tot mijn schande moet ik toegeven dat ik toch nog steeds wel af en toe vlees eet. Een jaar geleden las ik Jonathan Safran Foer, Dieren eten en hij vertelt dat het toch nog een jaar duurde toen hij zich verdiepte in de vleesindustrie voordat hij definitief overstapte op een vegetarisch leven. Ik hoop dat het mij ook zo afloopt. Als je het boek leest kun je niet anders dan stoppen, maar je moet afkicken van een heel leven vlees eten. Maar we zullen wel van veel meer dingen moeten afkicken, vliegen bijvoorbeeld. Ik ben bang dat ik nog maar een keer in de paar jaar mag vliegen als alles wordt doorberekend voor de ecologische voetafdruk, maar ik ben bereid dat te doen. En daarom stem ik op de PVVD!!