Voor het eerst sinds anderhalf jaar begin ik echt het vakantiegevoel te missen. En nu we weer in een vierde golf zitten ben ik bang dat ook de novembervakantie in het water gaat vallen. Ik weet het, het is een luxe die veel mensen in de wereld niet kennen, maar de mens is toch een gewoontedier. Februari 2020 ging ik een midweek naar Istanbul met mijn zoons en daarna bleef het stil (afgezien van een onverwachts weekje Frankrijk met een vriendin die daar een huis heeft). Het heerlijke gevoel van avontuur, spanning voor het onbekende. Natuurlijk Nederland is mooi en heeft veel te bieden, maar dat haalt het toch niet bij het gevoel dat je krijgt bij verre landen. Ik heb de afgelopen weken weer veel gelezen, gesport (ik ben met een nieuwe sport begonnen, tennis, tot mijn verrassing heel leuk), gewandeld, maar het zijn de bekende dingen. Ook ben ik voor het eerst weer eens naar de film geweest (Nomadland, hmm minder goed dan ik gehoopt had, veel clichés) en ook naar een museum, maar ik had de indruk dat het veel stiller was dan je zou mogen verwachten na een half jaar lockdown. Is iedereen nog bang, zijn mensen gewend geraakt aan hun kalme leventje? Ik kijk met veel plezier naar het programma Dwars door de Middellandse zee van Arnout Hauben en Marijn Sillis) heb je toch nog een beetje het gevoel dat je een beetje weg bent. Ik ben een echt kustmens en dan kom je met dir programma wel aan je trekken (alhoewel ze wel erg snel door de eilanden trekken).
Nu, de boeken die ik heb gelezen of ga lezen. Allereerst Hoe ik talent voor het leven kreeg van Rodaan Al Galidi. Je gaat je voor Nederland schamen als je dit boek leest, wat een vernederende, ellendige procedures moeten al die vluchtelingen doorstaan. Ik kon er af en toe niet in verder zo’n onmachtig gevoel je krijgt. Een top boek wat ik in een paar dagen heb uitgelezen is De vele levens van Amory Clay, van William Boyd (tip van de boekhandelaar uit Schotland). Ik heb meteen een nieuw boek van hem besteld Wachten op de dageraad.
Amory Clay lijdt in haar jeugd onder de krankzinnigheid van haar vader die gebroken uit de Eerste Wereldoorlog terugkeerde. Ze zoekt steun bij haar oom Greville, een societyfotograaf, die bij haar een levenslange passie voor fotografie ontketent.
Na een kostschoolopleiding wordt ze de assistent van Greville, met wie ze de Londense beau monde fotografeert. Haar zoektocht naar liefde en artistieke expressie brengt Amory vervolgens naar het roerige Berlijn van de late jaren twintig, naar New York in de jaren dertig, naar de antifascistenrellen in Londen en, als een van de eerste vrouwelijke oorlogsfotografen, naar Frankrijk in de Tweede Wereldoorlog.
‘De vele levens van Amory Clay’ is een meeslepend verhaal van een leven dat ten volle wordt geleefd, verluchtigd met ‘gevonden’ authentieke foto’s. Tegelijkertijd heeft Boyd een weids panorama geschapen van een aantal cruciale momenten uit de moderne geschiedenis, opgetekend via de lens van een onvergetelijke vrouw.
En recentelijk was ik enthousiast over Elif Shafak, waardoor ik nu in het tweede boek ben begonnen Het huis van de vier winden (over een Koerdische vrouw die in het reine probeert te komen met haar verleden), en heb ik haar meest recente boek Zo houd je moed in een tijd van verdeeldheid gereserveerd in de bibliotheek.
Het voelt alsof de wereld op instorten staat. Dus hoe kunnen we dan vasthouden aan ons optimisme? Hoe kunnen we onze hoop, vertrouwen en geloof in iets beters voeden? En hoe kunnen we in deze verdeelde wereld onze rust/ kalmte bewaren?
In dit prachtig geschreven, verhelderende stuk overdenkt Booker Prize-genomineerde Elif Shafak dit pessimistische tijdperk, waarin onze politiek wordt geleid en misleid door emoties, en waarin desinformatie en angst de norm zijn.
In een gevoelig, bemoedigend pleidooi voor optimisme diept Shafak haar eigen herinneringen op en put ze uit de kracht van verhalen om te laten zien hoe democratie, tolerantie en vooruitgang door schrijven gevoed kunnen worden. Daarbij geeft ze en passant ook nog antwoord op de meest prangende vragen van onze tijd.
Dat was het weer voor vandaag……..