Vorige week was ik met een vriendin op een informatiemarkt over het online boeven de baas worden. We hadden een paar specifieke vragen (hoe snel moet je apparaten vervangen, wat doe je met waarschuwingen dat je gevolgd wordt enz.) maar de belangrijkste boodschap was dat we ons niet te veel op moesten laten jagen door alle pushberichten. Meestal zijn het bedrijven die iets van je willen en je bang maken dat je niet up-to-date bent. Ik zeg dat ook vaak tegen mensen die zenuwachtig worden van het internet. Gewoon blijven proberen of een dag later weer eens opnieuw iets proberen. Toen ik nog in de bibliotheek werkte (5,5 jaar geleden) kwamen er niet zoveel mensen naar de digitale spreekuren, maar dat schijnt nu een stuk beter te lopen. Elke donderdag is er een inloopspreekuur en ik ben van plan om daar eens gebruik van te maken als er iets gebeurd of ik kom ergens niet uit.

Online boeven de baas

Online criminaliteit is de afgelopen jaren flink toegenomen. Ook de vindingrijkheid van internetcriminelen wordt steeds groter. Het internet biedt criminelen nieuwe mogelijkheden. De gemeente Alkmaar, Bibliotheek Kennemerwaard en SeniorWeb willen inwoners bewuster maken van hun digitale kwetsbaarheid en hen weerbaarder maken tegen de risico’s van  online criminaliteit. Daarom organiseren zij een informatiemarkt onder de noemer Online boeven de baas. Zodat je maatregelen kan nemen tegen online criminaliteit en je minder kans loopt om daar slachtoffer van te worden.

Aanstaande vrijdag zou ik mijn tweemaandelijkse boekenclub hebben maar door omstandigheden gaat het niet door. En ik ben er niet rouwig om want ik ben me echt door Het lied van ooievaar en dromedaris van Anjet Daanje aan het heen worstelen. Misschien omdat ik voor het eerst een boek online aan het lezen was (het viel me trouwens toch wel mee) maar dat geloof ik niet. Ik vond het boek bij vlagen wel interessant, maar door alle herhalingen van thema’s begon het me te vervelen en ging ik stukken overslaan. Het was toeval dat die week een documentaire op de tv was (Walk the land) waarin twee journalisten in het landschap van Emily Bronte wandelden. Daarin kon ik horen dat er nog steeds een waas van mystiek en het geloof in geesten bestaat. Het Gothic element van het boek sprak me totaal niet aan. Sommige thema’s van het boek spraken me aan (vrouwenonderdrukking, lesbische relaties, de impact van een genie op generaties), maar toch verveelde het boek me. Jammer. Ik moet het boek nog uitlezen (656 pagina’s), maar ik begin eigenlijk liever aan een ander boek wat al klaar ligt…Het lot van de familie Meijer van Charles Lewinsky. Ik had het boek links laten liggen omdat ik dacht dat over WO2 ging en het zo’n hype was (net als die Annet Daanje trouwens) en veel te vaak wordt teleurgesteld, maar omdat ik een aantal enthousiaste lezers er over hoorden heb ik toch besloten er aan te beginnen Een lekker boek voor de winter.

Een ander boek dat ik heb liggen is van Michael Ignatieff Troost, als licht in donkere dagen. Er gebeuren zoveel nare dingen in de wereld en ook op persoonlijk vlak (weer een goede vriend begraven vorige week, pessimisme van vrienden), dat het me wel een geschikt boek leek om af en toe bij de hand te nemen. ik ken het werk van primo Levi, Albert Camus en Achmatova dus dat biedt houvast.

Wanneer we een naaste kwijtraken, wanneer we geconfronteerd worden met verlies, wanneer er sprake is van een ramp – oorlog, hongersnood, pandemie – gaan we op zoek naar troost. Ooit boden priesters en filosofen ons de woorden waarin we hoop en verlichting vonden, maar tegenwoordig lijkt die taal te verdwijnen uit ons vocabulaire, of is hij versleten. De plekken waar hij te vinden was – de kerken, tempels en moskeeën – raken leger. Sinds de zestiende eeuw zoekt de westerse wereld zijn verlichting steeds minder in historische religieuze teksten, en steeds meer bij wetenschap, ideologie en therapie. Wat doe je als je denkt: help, hoe kan ik verder? Waarom komen we vaak niet verder dan clichés om onszelf en elkaar op te beuren? Met die vragen in het achterhoofd ging schrijver en historicus Michael Ignatieff op zoek naar zielsverwanten. Hij put uit het werk van schrijvers, beeldend kunstenaars en componisten – van Job en Psalmteksten tot Albert Camus, Anna Achmatova en Primo Levi – en laat zien waar zij de troost en de moed vandaan haalden om veerkrachtig te zijn in moeilijke periodes. Troost. Als licht in donkere tijden brengt de verhalen van deze moedige kunstenaars naar het nu. Het resultaat is een doortastende en menselijke mix van onderzoek en persoonlijke overdenkingen. Michael Ignatieff laat ons op levendige wijze zien dat we onze traditie van hoop kunnen laten herleven om angst en onzekerheid het hoofd te bieden in de wisselvallige en precaire eenentwintigste eeuw.