Ik las in de trein het kleine boekje (60 pagina’s) van Seneca De lengte van het leven (De brevitate vitae) in de vertaling van Vincent Hunink. Een mooie bespiegeling over het begrip tijd en waar je je in het leven beter niet mee bezig kan houden. De boodschap; ‘onze tijd is helemaal niet kort! Nee, wij verspillen juist veel tijd. Het leven is lang genoeg, we krijgen royaal de ruimte om de werkelijk grote dingen af te maken, als we al die tijd maar goed besteden’. Advies; houd je bezig met wezenlijke zaken zoals het beoefenen van filosofie, dan krijg je er eeuwen bij (aan wijsheid). Vooral omdat we in een tijd leven waarin mensen streven naar het verlengen van het leven zou dit boekje een zinvolle bijdrage kunnen leveren. Ik kreeg zin in meerdere deeltjes van Seneca. Allemaal vertaald door Vincent Hunink. Ik hoop dat ze de komende maanden voorbij komen bij het uitpakken van de boekenkisten.

Paulinus, degene aan wie Seneca zijn geschrift opdraagt, was verantwoordelijk functionaris voor de graantoevoer in Rome (48-55).Het grootste deel van zijn bestaan had Paulinus aan de staat gegeven, hij moest van Seneca ook wat tijd voor zichzelf gaan nemen. Misschien moet ik daar het komende jaar ook maar eens serieus over na gaan denken. Ik ben nog steeds bezig met geven, maar wanneer is de tijd gekomen dat ik voor mezelf mag leven.

Ik ben ook eindelijk begonnen in een boek waar ik al heel lang aan wilde beginnen, Elizabeth Costello van Coetzee. De thematiek, een zesenzestigjarige schrijfster (mijn leeftijd) roert in de voordrachten die ze naar aanleiding van een prijs door heet Australië houdt, allerlei onderwerpen aan die haar in haar leven echt hebben beziggehouden. Dit boek wilde ik juist lezen op de leeftijd die Elizabeth heeft in het boek. Ik heb al met veel plezier wat andere boeken van Coetzee gelezen. Natuurlijk zijn In ongenade (uitgekomen in 2003, het jaar dat hij ook de Nobelprijs voor de literatuur kreeg).en ook Wereld en wandel van Michael K.