Maandag verschillende schatten opgeduikeld uit de kisten. Allereerst Het einde van de rode mens; leven op de puinhopen van de Sovjet-Unie,  van Svetlana Alexijevitsj, twee jaar geleden gelezen naar aanleiding van de toekenning van de Nobelprijs voor de literatuur voor dit boek (geweldig boek), Pieter Steinz, Made in Europe, de kunst die ons continent bindt, Victor Broers, Thomas Piketty’s Kapitaal samengevat in Nederlands perspectief.  In Steinz las ik wat hoofdstukjes (de Russische roman, Montaigne) en vroeg me af voor wie dit boek bedoeld is. Het is allemaal zo summier dat het de ware kenner niet veel te bieden heeft en als naslagwerk is het voor de leek veel te specialistisch. Voor het boek van Broers lijkt een beetje hetzelfde te gelden. Niet geschikt voor economen, maar voor als leek als ik toch nog behoorlijk zware kost.

Waar ik wel in doorging vandaag in de trein was het boekje van Jan Knol,  En je zult spinazie eten; aan tafel bij Spinoza filosoof van de blijdschap (achtste druk 2014). Omdat De ethica van Spinoza zo moeilijk te lezen is heeft Knol dit werk herschreven voor jong en oud. De redenen om je verdiepen in Spinoza volgens Knol; mensen van nu kunnen zich zijn godsbeeld voorstellen, zijn filosofie van eenheid geeft het leven zin en zinsverband, zijn ethiek is bruikbaar voor onze tijd, zijn leven ons de soberheid en rust teruggeeft die wij zo ontberen tegenwoordig, uit zijn therapie zijn veel andere ontstaan die nooit die van hem overtreffen, en hij ons perspectieven laat zien die verder reiken dan dit leven en ons troost kunnen bieden. Ik heb de helft er al op zitten en krijg zin om het werk in origineel te lezen. Wat voor mij vooral belangrijk is dat Spinoza een persoonlijke God ontkent.

Ik kan me nu al niet meer voorstellen dat ik het zonder deze wekelijkse schatten-graverij moet stellen. Na raadpleging/lezing neem ik de boeken weer mee terug en gaan ze de winkel in. Wat ook een mooie ontdekking is; ik heb 42 jaar in een bibliotheek gewerkt, vele boeken gerecenseerd, vele boeken aangeschaft, maar wat was dat eigenlijk maar een druppel in een zee van nog veel meer boeken. Elke keer sta ik weer verbaasd over titels waar ik nog nooit van gehoord heb en schrijvers die aan mijn aandacht zijn ontsnapt. Na een jaar zonder bibliotheek vraag ik me regelmatig af of ik de bibliotheek nog wel nodig heb. Drie keer heb ik een boek waar ik al een half jaar voor op de reserveringslijst stond ( Alfred Birney De tolk van Java, Geert Mak, De levens van Jan Six en Miquel Bulnes De reconquista) , uit de kisten gehaald.  Mensen schenken hun bijna  gloednieuwe boeken dus aan de kringloop, omdat ze weten dat daar anderen weer van genieten voor een klein prijsje.