Maandag kwam er een bekende klant naar me toe die me het boekje “De kade der ongeneeslijken” van Joseph Brodsky in de hand drukte. Dat moest ik absoluut lezen en dat heb ik toen meteen maar gedaan, gisteravond begonnen en vandaag in de trein uitgelezen. En ik moet zeggen dat ik dat met veel plezier heb gedaan. Het boekje (100 blz.) gaat over zijn jaarlijkse winterse reis naar Venetië vanaf 1972. Hij blijkt een originele geest die de meest idiote zinnen en metaforen kan schrijven, maar die een meester is in het beschrijven van de  sfeer van een mistig Venetië. Ik schoot ook vaak in de lach om zijn vreemde uitspraken. Hij probeert vooral zijn filosofische ideeën over tijd (water is het symbool van tijd) en schoonheid uit te drukken aan de hand van beschrijvingen over Venetië. Maar vooral over ons voornaamste zintuig, het oog.

“Laat me resumeren: water is gelijk tijd en verleent aan schoonheid zijn dubbelganger. Omdat we ten dele water zijn, dienen wij de schoonheid op dezelfde wijze. Door een wrijfafdruk van het water te maken verbetert de stad het aanzien van de tijd, verfraait ze de toekomst. Dat is de rol van deze stad in het grote geheel. Want de stad is statisch, terwijl wij bewegen. ”

Ik kreeg heel veel zin om deze winter weer eens naar Venetië te gaan. Ik was er veertig jaar geleden en heb er hele sterke herinneringen aan over gehouden. Ik deed s’nachts verstoppertje met mijn reisgenoot in de smalle steegjes en over de bruggetjes en dat voelde heel beangstigend. Alsof je zomaar kon verdwijnen.  Ik weet niet of ik toen al de film Don’t look now had gezien. de film is uit 1973 en ik heb hem diverse keren gezien, zo spannend vond ik de film, en zo tragisch.  Tegenwoordig staat Venetië op nummer 1 als het gaat om toeristenbezoek. De oorspronkelijke bevolking is bijna geheel weggetrokken. Ik heb geen idee wat je er nu aantreft. Het moet wel teleurstellen met al die mensen. Misschien dat het in de winter nog het bezoeken waard is als de cruiseschepen niet meer aanmeren. Brodsky schrijft al over het onzalige idee om de lagune uit te baggeren zodat de schepen beter kunnen aanmeren. Ik herinner me ook de hordes toeristen en de stilte als je die paar straten vermijdt die de toeristen nemen. Dus wie weet…..deze winter, kaplaarzen mee.