Als elfjarige kwam ik op de markt terecht bij de beroemde Zaanse lappenkoning Klaas van de Brink (later ook beroemd geworden door zijn beeldentuin, kijk maar eens op die trefwoorden). Mijn zussen waren mij al voorgegaan maar hadden het niet lang volgehouden. Bij mij was het meteen liefde op het eerste gezicht, ik voelde me als een vis in het water, hier hoor ik thuis. Ik heb er uiteindelijk bijna vijftien jaar gewerkt. Toen kreeg ik mijn eerste echt baan en moest ik de markt opgeven. Afgelopen zaterdag las ik in het Volkskrant magazine een leuk stukje over documentairemaker Sinan Can, waar ik een fan van ben. Hij woont in Nijmegen. Hij komt zaterdag altijd op de markt, want waar zie je de mens mooier dan op de markt.  Can: “de markt is een plek waar al duizenden jaren mensen bij elkaar komen, of dat nu in Aleppo is of in Raqqa of Nijmegen. Waar leven is, is markt, het is een hoopvolle plek. Een wandeling over de markt zorgt dat je de moed niet verliest”. Dat voel ik precies zo. Ik heb daar al eerder in columns over geschreven. Want eigenlijk is de bibliotheek ook zo’n hoopvolle plek. Mensen van alle leeftijden en alle lagen van de bevolking komen er met elkaar in contact.

De kringloop waar ik nu als vrijwilliger werk is natuurlijk ook gewoon een overdekte markt. Ik werk er nu net een jaar, ik ben vorig jaar half september begonnen, en heb er nog steeds heel veel plezier in. De afgelopen zomer hebben we topdagen gedraaid, ondanks de warmte. Het was geen straf om op die snikhete dagen mensen te helpen die vanuit de camping met hun kinderen lekkere leesboeken kwamen halen (het enige wat je met die warmte nog kon doen). Er kwamen ook veel buitenlanders die hier op vakantie waren. gelukkig hebben we ook Duitse, Engelse en Spaanse boeken. Er gebeuren steeds weer onverwachtse dingen waar je heel vrolijk van wordt. Mannen die kledingadviezen gaan vragen (vind je dat ik deze jas moet kopen?), ik zoek geen boek maar een vrouw, heb je suggesties?, je moet dit boek eens lezen, echt iets voor jou). Na een jaar zijn er veel vast klanten waar je een band mee opbouwt en die het werk leuk maken. De kunstverzamelaar, de docent, de postbode met een passie voor boeken, de handelaar, het zijn er langzamerhand heel wat.

Mijn favoriete markt was natuurlijk het Waterlooplein, waar ik vanaf jongs af aan met mijn moeder naar toe ging. Ik kende er ook diverse mensen, zoals Ruud van de kleding. Twee jaar geleden kreeg ik nota bene een kaartje (!) van hem of ik niets een langs wilde komen in Purmerend, waar hij woonde. Ik vond dat heel vreemd en ben er toen tot mijn spijt niet op ingegaan. Vier maanden later hoorde ik op Koningsdag dat hij net was overleden. Hij was dus terminaal ziek en wilde nog een hele oude klant nog eens spreken. Voor mij is de e markt is nu niet meer wat het is geweest. Er zijn plannen om de markt te verplaatsen, maar dat zal de markt waarschijnlijk wel overleven. Er zijn diverse boeken op deze bijzondere markt verschenen. Vier eeuwen Waterlooplein van Cahen en ook Evert Werkman, Waterlooplein.

Zoals ik verslaafd ben aan de fysieke markt, zijn er veel mensen tegenwoordig verslaafd aan de de digitale markt, marktplaats.nl. Ik herinner me dat er ook een boekje over verscheen dat door de bibliotheek werd gekocht, Speurder op internet, kopen verkopen op het elektronische Waterlooplein van Emile Bode (uit 2006).