Gisteren las ik een interview met de Duitse schrijver Alexander Schimmelbusch over zijn net vertaalde boek Opperduitsland. Na lezing van het interview heb ik meteen zin om het voor de boekenclub verplicht te lezen boek van Dickens over de Franse revolutie voor de boekenclub opzij te gooien en te beginnen in een boek over een moderne revolutie. Het boek gaat over de steenrijke bankier Victor (Schimmelbusch was zelf ook ooit zakenbankier) die een politiek manifest schrijft waarin hij neoliberale marktdenken onderuit haalt. Volgens Schimmelbusch is het taboe op een staatsgeleide economie aan het verdwijnen. En dat heeft natuurlijk alles te maken met de dreiging van China die alles dreigen op te kopen omdat ze zich dat financieel kunnen veroorloven. Heel veel kiezers in Duitsland willen volgens de schrijver terug naar de jaren van het Wirtschafswunder, met zekere banen voor de arbeiders en rijken die zich enigszins bescheiden opstellen. Als mensen niet meer kunnen leven van hun inkomen leidt dat vroeg of laat tot politieke instabiliteit. Het lijkt mij een waarheid als een koe, maar kennelijk is dat niet voor iedereen zo. De schrijver denkt niet dat het neoliberalisme vervangen zal worden in staatskapitalisme zoals in het boek, maar dat er een pragmatische aanpassing zal komen door een gezonde industriepolitiek (het interview begon ook met de actie van Wopke Hoekstra om aandelen AirFrance/KLM op te kopen). Het is hoopgevend dat iemand van binnenuit in romanvorm een dergelijk boek schrijft waarin hij (daar moest ik dan wel weer erg om lachen) aangeeft dat geen enkele Duitser meer dan 25 miljoen nodig heeft!!! Jaja……ik begrijp dat het boek ook om de cynische ondertoon werd bekritiseerd.