We waren allemaal enthousiast over het boek van Nico Dros Willem die Madoc maakte. Er waren wat bedenkingen over de moderne geest van Dros die te veel werden geprojecteerd op de hoofdpersoon. We kregen een interessante discussie over religie in ons eigen leven. Het boek had overlappingen met het recente boek van Robert Anker In de wereld. De volgende boekenclub is 5 november bij Bram, we gaan verschillende boeken van W.F.Hermans lezen. Nooit meer slapen, Onder professoren en Ik heb altijd gelijk. Hermans zou dit jaar honderd zijn geworden en krijgt deze weken veel aandacht in de media. Mijn leven is door Hermans beïnvloed doordat ik geografie ging studeren omdat ik het boek Nooit meer slapen en een 10 voor mijn werkstuk aardrijkskunde had op mijn eindexamen. Ik ging na mijn eindexamen op bezoek bij een vriend in Noorwegen en dat heeft waarschijnlijk ook wel meegeholpen. En ik geloof dat ik trouwens niet de enige was die geïnspireerd werden door het boek. Bram tipte nog een ander boek van Nico Dros, De sprekende slang, Een kleine geschiedenis van laaglands fundamentalisme (over de strijd tussen rekkelijken en preciezen in Oosterend op texel). Dat wil ik zeker nog eens lezen.

Overal ter wereld strijden gelovigen met elkaar over de zuiverheid van hun religie. Vandaag de dag denken Nederlanders graag dat religieuze fundamentalisten vooral in andere culturen of verre werelddelen met elkaar overhoop liggen. Toch is het nog niet zo lang geleden dat dergelijke conflicten zich ook in ons eigen land afspeelden.
De gereformeerde synode van Assen sprak in 1926 het laatste woord over de uitleg van een passage in het bijbelboek Genesis. Was de slang die Eva tot de erfzonde verleidde een reptiel met een vleiend spraakvermogen? Of moest men het dier opvatten als een zinnebeeld van de duivel? Het ging hier om een heuse slang, oordeelde de synode, en wie een andere uitleg voorstond maakte zich schuldig aan Schriftaanranding. Deze uitspraak zou de bron worden van een kerkelijk conflict dat links en rechts in ons land oplaaide en jarenlang de gemoederen beheerste. Dit boek gaat over de ingrijpende gevolgen van Assen voor het Texelse vissersdorp Oosterend, ook wel bekend als het kleine Jeruzalem van het noorden. De later beroemd geworden dominee, J. J. Buskes, werd er ongewild het middelpunt van een felle geloofstwist. Een kerkscheuring was het gevolg en een kwart eeuw lang zouden twee gereformeerde kampen in vijandschap leven.

Schrijver en historicus Nico Dros (1956) schildert dit dorpsdrama in al zijn facetten aan de hand van verklaringen die betrokkenen eerder aflegden. Maar hij doet meer. Hij reconstrueert de geschiedenis van Oosterend sinds de Reformatie en laat zien dat er door de eeuwen heen, onder uiteenlopende noemers, een terugkerende strijd oplaaide tussen absolute en verlichte calvinisten, tussen rekkelijken en preciezen. De sprekende slang is een levendig boek over bijbeldrift, geloofsijver en andere protestantse hartstochten in een dorp. En het is een verhaal over het leed dat ontstaat wanneer gelovigen in zwijmelwijn gedrenkt raken.

Andere boeken die langs kwamen. Claudio Magris Gekromde tijd in Krems (filosofisch boek over tijd), Toine Heijmans Zuurstofschuld (een klimboek), Maxime Rovere Spinozaland, de ontdekking van de vrijheid Amsterdam 1677, Carel van de Schaik en kai Michel Het oerboek van de mens, de evolutie en de bijbel, Irvin D. Yalom Dichter bij het einde , terug naar het begin, memoires van een psychiater en Matthias M.R. Declercq, De ontdekking van Urk. Vooral in dat laatste boek had ik heel veel zin.

De Belgische schrijver en journalist Matthias M.R. Declercq werd in 2009 een dag naar Urk gestuurd om verslag te doen van een moordzaak. Het dorp fascineerde hem zo, dat hij tien jaar later besluit op het voormalige eiland te gaan wonen, om te doen wat indertijd niet is gelukt: doordringen tot de kern van deze voor de buitenwereld zo onbekende gemeenschap.
Declercq woont als vreemdeling in het hart van het dorp en gaat mee vissen, bidden en drinken. Stap voor stap openbaart zich de werkelijkheid. Declercq observeert een minzaam en godvrezend volk, maar ontdekt ook een schimmige en tragische wereld, met jeugdige baldadigheid, visfraude en drugs. Een wereld waarin niks is wat het lijkt.
Declercq is er in deze persoonlijke queeste in geslaagd de identiteit bloot te leggen van ‘s lands schijnbaar meest gesloten en onbegrepen gemeenschap.

Naar aanleiding van het boek van Toine Heijmans werden een paar tips gegeven voor spannende klimdocumentaires op Netflix, Touching the void (vertaling Over de rand) van Joe Simpson en The dawn wall. Als je daar niet genoeg van kunt krijgen google je “the 19 best climbing documentaries on Netflix”.

Gjalt kwam nog met de mededeling dat hij eindelijk Reis naar het einde van de nacht van Celine had gelezen (geen vrolijk mensbeeld, maar dat is een eufemisme) en hij had ook nog genoten van Isabel Allende Bloemblad van zee (heb ik gek genoeg nooit in mijn kisten zitten, wel al die andere boeken van Allende) . Van Kazuo Ishiguro’s Clara en de zon had hij minder genoten.

Isabel Allende op haar best.’ NRC Handelsblad Aan het eind van de gruwelijke Spaanse Burgeroorlog wordt de jonge arts Víctor Dalmau samen met zijn vriendin, de pianiste Roser Bruguera, gedwongen om Barcelona te verlaten en te vluchten naar Frankrijk. Met nog tweeduizend andere Spaanse vluchtelingen gaan ze aan boord van de Winnipeg, een schip dat is gecharterd door de Chileense dichter en consul Pablo Neruda, op weg naar Chili. Tot hun grote verrassing worden ze ontvangen als helden in hun nieuwe thuisland – dat ‘langgerekte bloemblad van zee’, in de woorden van Neruda. Ze bouwen er een nieuw leven op en worden volwaardige Chilenen. Maar in 1973 gebeurt het onvoorstelbare: er breekt een dictatuur uit en weer moeten Víctor en Roser huis en haard verlaten.’Bloemblad van zee’ is een reis door de twintigste eeuw aan de hand van onvergetelijke personages. Ze ontdekken dat een mens steeds weer aan een nieuw leven kan beginnen. Een prachtige historische roman over ballingschap en liefde.

Cor kwam nog wat met titels naar aanleiding van zijn onderzoek naar het brein. The hidden spring; a jouney to the source of Conciousness van Mark Solms , Being you van Anil Seth, een boek dat vast en zeker vertaald gaat worden en Karl Friston, Priciples of brain Dynamic. Volgens Cor is de neurowetenschap in een stroomversnelling.

Even een vraagje; aan wie leende Bram Wolfstijd van Harald Jahner uit?