We begonnen de avond met kort televisie kijken, naar de clash tussen twee culturen, Zelensky en Trump. En we waren er allemaal een beetje van slag van zoals de hele wereld. wat gaat dit betekenen? Ik heb het weekend erna veel te veel naar analyses gezocht op YouTube, maar ben op een gegeven moment lekker gaan fietsen om mijn hoofd leeg te maken, want mijn hoofd liep over. Ik moest regelmatig denken aan Samuel Huntington’s Botsende beschavingen, cultuur en conflict in de 21e eeuw, als reactie op het boek van Francis Fukuyama Het einde van de geschiedenis en de laatste mens. Nou dat hebben we geweten !!!
Er was niet veel enthousiasme voor Han Kang‘s Vegetariër behalve bij Agnes Klitsie en Leida. Ik denk dat de thematiek, anorexia, psychiatrie en geweld voor de mannen wat ongemakkelijk is. Het werd literair zwak gevonden (ondanks Nobelprijs!). Gaf wel een inkijkje in een totaal andere cultuur (Zuid-Korea). Gelukkig was er door iedereen weer veel ander moois gelezen. De boeken die we voor volgende keer lezen (18 april)zijn Manon Lescaux van Abbe Prevost (wordt digitaal toegestuurd door Haye) en Sana Valiulina Waar alle wegen ophouden. Iedereen moet op internet ook absoluut de documentaire “Wend je lichaam naar de zon” bekijken van Sana Valiulina over haar vader
De volgende non-fictie boeken die werden gelezen buiten het verplichte boek; Roberto Paxton De anatomie van het fascisme, Beatrice de Graaf Wij zijn de tijden; geschiedenis in crisistijd (Huizinga lezing 2014) Tom van der Meer Waardenloze politiek, hoe de Nederlandse de kunst van het conflict verloor, politiek , Iris de Graaf Vrijuit (aanrader), Martin Sommer, De nieuwe standenstaat, hoe het gelukkigste land ter wereld zijn goede humeur verloor.
In de dertien jaar waarin Martin Sommer de Haagse politiek in de Volkskrant besprak, leek het Binnenhof soms op een dolle carrousel. Tegelijk voltrok zich een langzame, bijna onopgemerkte verandering. Politiek werd steeds minder de belofte van een mooiere toekomst voor allemaal en steeds meer het boze terugkijken op een geschonden geschiedenis. Net als in de standenstaat van lang geleden is er geen besef meer van vooruitgang. En net als in de oude standenstaat is privilege het sleutelbegrip; niet, zoals toen, als iets om je op voor te laten staan, maar als een manier om iemand na te wijzen. Bestuurders kijken met een mengsel van medeleven en afgrijzen naar de boze burgers. Zij begrijpen wel dat de gezamenlijkheid ver te zoeken is, maar het land moet nu eenmaal bestuurd worden en dat kun je zeker niet aan de bevolking overlaten. Zo is in de nieuwe standenstaat iedereen uiteindelijk boos op iedereen: burgers, politici, ambtenaren, rechters en journalisten.
Al die jaren in Den Haag behield Martin Sommer de verbazing van een onderzoeker die de merkwaardige zeden en gebruiken optekent van een exotische stam. De nieuwe standenstaat is het onrustbarende, maar vooral originele relaas van zijn bevindingen.
De fictie boeken die werden gelezen; Jozef Wittlin, Mijn Lwow en Het zout der aarde, Karel Marlantes Koude triomf, Emmanuel Carrere Andere levens dan het mijne, Lion Feuchtwanger Succes (hebben we een keer besproken in de boekenclub) en Jan van der Vegt Van Nesdijk naar Lindenlaan, over A. Roland Holst en Frankenstate.
