Overig

Tien jaar geleden werd ik opgebeld door de hoofdredacteur van De Groene Amsterdammer Xandra Schutte. Of ik wilde overwegen een abonnement op De Groene te nemen, want het opinieweekblad verkeerde in zwaar weer en dreigde ten onder te gaan. Ondanks mijn iets slechtere financiële situatie (ik was minder gaan werken vanwege een ietwat verstoorde arbeidsrelatie) heb ik meteen ja gezegd. Ik was dat jaar daarvoor begonnen met het schrijven van artikelen voor Bibliotheekblad (later blogs voor de digitale variant) en gebruikte in mijn artikelen veelvuldig kwaliteitsartikelen uit De groene. Ik nam aan dat dat ook de reden was dat ze mij daarom belden. Ik onderken het grote belang van goede onderzoeksjournalistiek en doe daarvoor ook elk jaar een donatie met Kerst.

Tien jaar later verheug ik me nog steeds elke donderdag op De Groene. Ik heb net weer het nieuwste nummer binnen en heb al weer diverse artikelen gelezen; de boekrecensie van Christiaan Weijts over De idealisten van Louise Fresco (kreeg ik veel zin in),  de filmrecensie van Gawie Keyser over Three Billboards outside Ebbing (daar ga ik zaterdag naar toe) en Lievelingsboef (Willem Holleeder)  van Margreet Fogteloo (ik heb net Judas gelezen van Astrid Holleeder).

De rest bewaar ik voor morgen. Ik wil nog graag lezen Platformrevolutie van Jaap Tielbeke (techgiganten maken de dienst uit in de wereld), Kapitaal-Arbeid:4-0, een onderzoek van Mirjam de Rijke. Maar ik begin altijd met het tweewekelijkse  artikel van Ewald Engelen. Dit keer over de oorzaken van de ondergang van de PVDA, met als titel Links Narcisme. Heerlijk die woede elke keer over al het onrecht dat plaats vindt in de wereld. Dat hebben we nodig om onze frustraties wat lucht te geven.

Terzijde; behalve een abonnement op De Groene, heb ik toegang tot Blendle, een abonnement op De Volkskrant, krijg ik vaak De Elsevier van een vriend en volg ik een aantal websites voor boekrecensies, zoals Hebban, Goodreads, Buzzfeed books, en VPRO-boeken. Ik zou graag Trouw nemen voor de boekrecensies, maar dan kom ik niet meer aan gewoon lezen toe.

Read more

Globalisering iets van de 21e eeuw? , lees dan Frankopan er maar eens op na met zijn boek De Zijderoutes. In de Volkskrant van 27 januari 2018 lees ik over Paragistan, het multimediaproject waarin de Amerikaanse schrijver Parag Khanna zijn volgers meeneemt naar de pleisterplaatsen van de mondiale elite. Zijn bekendste boek is Connectography, mapping the future of Global Civilisation, waarin hij schrijft dat landen strijden om infrastructuur die toegang biedt tot grondstoffen en markten.

De grote winnaar van deze nieuwe Great Game is China, dat met zijn programma “Een gordel, Een weg” bezig is de wereld te veroveren, want die infrastructuur van spoorlijnen, pijpleidingen en internetkabels omvat drie continenten, 2/3e van de wereldbevolking, en 1/3e van de wereldwijde BNP. China dwingt buurlanden ook samen te werken aan infrastructuur en dat bevordert de opkomst van de interconnected supply chain world.

Volgens Khanna is negenennegentig procent van de wereldbevolking dol op globalisering , moeten we leven in een wereld waarin massamigratie de norm is en zullen steeds meer mensen deel uitmaken van een voortdurend rondtrekkend wereldwijd arbeidsleger. Prikkelende ideeën, maar ze verschillen niet eens veel van de wereld die Frankopan beschrijft in zijn Zijderoutes. Waar infrastructuur wordt aangelegd, profiteert iedereen daarvan.

Connectiviteit zal ons redden. Omdat het een wereldgemeenschap creëert. Iets raakt ons pas als we er een band mee hebben. Daar heeft Khanna een punt. Ik las ook deze week in dezelfde krant dat Millenials  veel meer bezig zijn met ethisch ondernemen en sociaal ondernemerschap. Voor veel jongeren is het een morele zaak waar ze werken, winkelen of investeren. CEO’s schijnen daar al rekening mee te houden. Bedrijven verliezen de strijd om jong talent als ze hier geen rekening mee houden. Dat lijkt me helemaal passen in de ideeën van Khanna. Zijn  nieuwste boek: technocracy in America; rise of the Info-State (2017).

Read more

Gisteren vroeg iemand me in de kroeg waarom ik zo hield van de Spaanse provincie Extremadura. Ik stond even met mijn mond vol tanden. De bergen, het vlakke  gedeelte? Eigenlijk de stadjes mompelde ik. Stadjes als Trujillo, Alberquerque en  Caceres waar je de sporen vindt van de Conquistadores die rijkdom brachten naar hun geboortestreek, die van oorsprong straatarm was. De reden ook dat ze er weg trokken om hun heil elders te zoeken.

In 1984 woonde ik vier maanden in Madrid, waar ik in de weekeinden diverse busreisjes maakte naar stadjes in Extremadura om de Ruta de la Plata te bekijken. Het was najaar, prachtig weer en ik zal nooit de sfeer vergeten die me toen omringde. De Europese Gemeenschap had nog geen wegennet aangelegd en het toerisme was daar zo goed als afwezig. Alles leegte, stilte, maar ook grote schoonheid. Vooral de eindeloze velden met olijfbomen konden ons erg bekoren. Maar ook het Kersendal in de buurt van ….was net in bloei toen wij er waren.

Tien jaar later probeerde ik met een vriendin van de studie Spaans een reisgidsje in elkaar te zetten omdat we vonden dat toeristen toch moesten weten hoe bijzonder het hier was. We ondernamen een paar reisjes en verzamelden informatie. De ruwe versie van het gidsje ligt nog steeds in een la.

Weer tien jaar later liep ik een paar weken als gids van een journalist mee met een aantal schaapherders,  van Caceres naar de Montes de Leon. Ze waren bij betrokken bij Trashumancia project.

trashumancia pastos.es
2017

URGENTE FINANCIAR LA COMPRA DE UN MILLAR
DE OVEJAS MERINAS TRASHUMANTES
pastora de honor

La conservación de las vías pecuarias como corredores verdes es imprescindible para la conectividad de los ecosistemas y la biodiversidad de nuestra Península Ibérica trashumando por las cañadas, cordeles y veredas, por lo cual la asociación Concejo de la Mesta ha adquirido un rebaño de 1.300 ovejas para el mantenimiento de esta milenaria cultura pastoril mediante la generación de empleos cualificados entre la juventud del Medio Rural.

Puedes hacer tu donativo de 100€/ oveja a la cuenta de la Asociación Trashumancia y Naturaleza 

IBAN: ES11-2048-2025-30-3400029079 (SWIFT/BIC: CECAESMM048)

Más información en el
Tel. 942 700 753 o en  pastores.sinfronteras@pastos.es

Het meest gênante argument dat ik me hier thuis voel is omdat ik me verbeeld dat de vroegere voorouders van mijn moeder hier vandaan zouden kunnen komen. In de tachtigjarige oorlog (1568-1648) zijn nogal wat Spanjaarden achter gebleven  rond Alkmaar, vlak bij De Rijp. Ik stel me voor dat veel

 

 

 

 

Het meest gênante argument dat ik me hier thuis voel is omdat ik me verbeeld dat de vroegere voorouders van mijn moeder hier vandaan zouden kunnen komen. In de tachtigjarige oorlog (1568-1648) zijn nogal wat Spanjaarden achter gebleven  rond Alkmaar, vlak bij De Rijp. Ik stel me voor dat veel Spaanse legermensen werden gerekruteerd uit de arme streken zoals Extremadura (extreem hard, qua land, qua klimaat). Mijn moeder weet te vertellen dat haar voorouders uit Spanje komen. We komen qua genealogisch onderzoek niet verder dan tot die tijd. De Spaanse tak is nog niet achterhaald. Een mooie hobby voor een pensionado, maar ik weet niet of ik er aan toe kom.

Read more

In Bibliotheekblad schreef ik al eens eerder over het verschijnsel algoritmen (http://www.bibliotheekblad.nl/nieuws/nieuwsarchief/bericht/1000004445) in de bibliotheekwereld. In 2007 had ik als hoofd collectie, in het vooruitzicht van een grote fusie binnen bibliotheek Alkmaar met omringende gemeenten, een aantal collectieprofielen geschreven. Ik werd niet aangesteld als hoofd collectiezaken in het nieuwe bedrijf, de collectieprofielen verdwenen onder in een la, en na een paar jaar werd de aanschaf gedaan via algoritmen in de computer.

In de Edmund van 23 december staat een artikel over algoritmen en de DE Letteren.Begin 2018 wijst het werkcongres van de Vlaamse Auteursvereniging een sessie aan algoritmen en big data in de literatuur. Ook het Centraal Boekhuis is er mee bezig. Het CB haalde afgelopen jaar drie jonge datascientists binnen om te kijken hoe die kennis ingezet kon worden. Een van de uitkomsten is een trefwoordengenerator, die nu bij het CB wordt gebouwd. De kunst van het maken van zo’n algoritme zit hem in het definiëren van de juiste trefwoorden. Welke trefwoorden komen relatief het meeste voor? Wat zijn het voor woorden, in welke betekenis worden ze gebruikt.

Dat is precies wat we in de tijd dat we nog het beheer over de computer hadden ongeveer deden. Ik hield aan de balie bij welke woorden klanten gebruikten en gaf die door aan het hoofd catalogus, die ze verwekte in de computer. Ook door diepte-indexering van  boeken werd optimaal gemak geboden voor de klanten. Na uitbesteding van de catalogus rond 1995werd die gevuld door mensen achter een bureau, die veel minder zicht hebben hoe mensen vragen en zoeken.

In 2015 liepen in de bibliotheek een paar jongens rond van de UVA die via sensoren iets met data-tracking deden. Ik raakte met ze in gesprek over big data en zei dat ik een beter zicht had op de klanten dan het algoritme (er kwamen veel boeken binnen die ik nooit gekocht zou hebben). Waarschijnlijk is dat nu nog wel zo zei een van hen, maar in de toekomst zal dat niet meer het geval zijn. In het artikel van Wilma de Rek is de eindconclusie ook in die richting ‘De denkkracht van de mens om die technologie toe te passen is de beperkende factor geworden’. Ik ben bang dat die voorspelling uit gaat komen. Daar ga ik nog op terug komen.

Read more