Ik heb natuurlijk met grote interesse de serie op televisie gevolgd van de VPRO over de kringloopwinkel. Vijf! avonden lang van drie kwartier met elke keer een ander thema. De nieuwe marktplaats noemt de VPRO het, waarin mensen van alle gezindten en achtergronden  elkaar weer kunnen ontmoeten. Ik zou vijf jaar geleden nog gezegd hebben dat dat de bibliotheek is, maar door de bezuinigingen en de keuze’s die gemaakt moeten worden is dat niet meer het geval. Ik bevind me dus net als toen ik jong was en op een echt markt werkte, daarna in de bibliotheek en nu weer in de kringloop in het hart van de samenleving. Ik heb nooit van bubbels gehouden, dat vernauwt je blik veel te veel.

Ik moet toch ook nog een paar kanttekeningen maken bij  de serie. Er werd bijvoorbeeld niet goed uitgelegd dat er een groot verschil is tussen commerciële en niet commerciële kringloopwinkels, en de kringloopwinkels die door de gemeenten zijn opgezet om mensen met een achterstand op de arbeidsmarkt aan het werk te zetten. De kringloopwinkel waar ik werk is bijvoorbeeld niet commercieel en werkt met vrijwilligers. Dat had beter gekund.

Een ander minpuntje vond ik de veiling bij de kringloop in Naarden. De medewerkers halen bij de kunstinbreng de parels er vast uit, die dan vervolgens geveild worden. Dan is het dus weer iets voor mensen met geld. Die parels moet je er juist in laten zitten zodat ook gewone mensen op een schat kunnen stuiten. Het argument van de handelaar die alles wegmaait voor de voeten van anderen neem ik op de koop toe.

De grootste teleurstelling wachtte de kijker in de laatste aflevering waarin de efficiency medewerker zijn intrede doet. Doordat er geen aanbod meer is door de Participatiewet (als werkloze niet meer kunnen werken als vrijwilliger, maar alleen betaald werk mogen doen), moest nu het werk in de kringloop met minder mensen (en meer aanbod) gedaan worden. Dus nu moet het werk gestructureerd worden. Als iets zich niet leent voor een efficiency slag is het de kringloopwinkel.

Verder was de serie vooral een spiegel waarin we met plaatsvervangende schaamte konden kijken. Hoeveel spullen heeft een mens nodig? Ik heb ook al zo veel dingen in mijn handen gehad waar de kaartjes nog aan hangen. En wat kregen we een mooi portret van een gevluchte Syriër met een top baan in Dubai, die na twee jaar nu weer een mooie baan had in Nederland. Hij had twee jaar bij de kringloop gewerkt en ging afscheid nemen. Hij was heel blij met zijn nieuwe huis en zijn mooie baan, maar diep in zijn hart miste hij ook zijn collega’s bij de kringloop, die saamhorigheid, hulp en steun die hij ontvangen had. Dat zal in de modewereld waar hij nu weer in zat waarschijnlijk heel anders zijn. Dat was ook wel een mooie afsluiting van de serie, mensen moeten solidair zijn met elkaar, ongeacht afkomst en opleiding. Want diep in hun hart willen mensen allemaal hetzelfde, een beetje  liefde, wat aandacht en gezelligheid. dan heb je al heel wat.

Deze week werk ik drie maanden bij de boekenafdeling van de kringloopwinkel Kook (katholieke ontwikkelingsorganisatie organisatie Kooimeer). Vijf jaar geleden schreef ik al eens een blog over het succes van de kringloop boekenafdelingen.Elke week sorteer ik twee keer vijf tot vijftien dozen met giften en ik voel me als een kind in een snoepwinkel.Tot mijn verbazing krijgen we regelmatig zeer recente boeken deze week had ik bijvoorbeeld Astrid Holleeder’s Judas maar ook het verzameld werk van Marx, Engels en Lenin! Ik krijg niet alleen het werk van verzamelaars, er komen ook veel verzamelaars die alles willen hebben van een bepaalde schrijver. Vorige week zaterdag, 2 december, hebben we tussen 10 en 3 uur bijna 700 euro omgezet, een absoluut record van de afgelopen jaren. het Agnes-effect, zei mijn collega. Dat betekent, goed sorteren, goed prijzen en weten wat er in de kasten staat. Maar er is het afgelopen jaar veel aandacht geweest voor het succes van de kringloopwinkels, het hoge niveau van het aanbod en het verbeterde imago. Het idee dat het alleen voor armoedzaaiers is, is totaal achterhaald. Wat opvalt is ook het grote aantal studenten, ouders die kinderboeken komen kopen, maar ook mensen die heel erg van snuffelen houden en wekelijks komen om te kijken wat er aan nieuwe boeken is binnen gekomen. Niets retail met display’s zoals tegenwoordig in de bibliotheek, gewoon lekker langs volle kasten.

Na 42 jaar bibliotheekervaring had ik na drie maanden al een behoorlijk idee wat er stond (30.000 banden) en kon ik veel mensen persoonlijk helpen. Er is een redelijk indelingsschema, gebaseerd op het oude SISO-systeem, maar ik heb de afgelopen maanden wat verbeteringen doorgevoerd die heel goed werken. Bijvoorbeeld spiritualiteit en levenskunst weggehaald bij de esoterie, waargebeurde verhalen weggehaald bij de romans, de jeugdboeken beter ingedeeld. Ik kreeg veel leuke reacties van mensen die me hadden gemist in de bibliotheek. Dat was trouwens mijn overheersende gevoel de afgelopen maanden; alsof ik weer in een ouderwetse bibliotheek werkte. De afgelopen vijf jaar hield ik me in de bibliotheek de helft van de tijd bezig met computerproblemen. Niet echt iets waar je altijd zin in hebt en waar je voor bent opgeleid. Nu geef ik weer veel advies aan mensen die een roman zoeken, zorg ik dat de vele grote boeken met afbeeldingen in de kast staan voor kunstenaars die inspiratie zoeken (een grote groep), Omdat er geen computer is met het bestand van wat je in huis hebt (behalve om op te zoeken wat een boek tweedehands kost) moet dus alles uit het hoofd. Een goede oefening om de geest scherp te houden. Het was ook wel zonde om al die opgebouwde kennis weg te gooien. Ik weet niet hoe lang ik hier nog mee door ga, maar ik heb alle vrijheid, kan komen en gaan wanneer ik wil en daar voel ik me heel lekker bij. Misschien zit ik hier dus nog jaren. Ze zijn maar twee keer in de week open van 10 tot 3 uur en de eerste zaterdag van de maand, lekker overzichtelijk dus.

Deze week (24 december) begint op de VPRO een televisieserie Het succes van de kringloopwinkel.

Een van de eerste dingen die pensionado’s schijnen te doen is het opruimen van hun huis en het nakijken van hun financiën. Met het eerste ben ik klaar, met het tweede ben ik bezig en val ik van de ene in de andere verbazing. Wat bleek bijvoorbeeld; ik heb twee uitvaartverzekeringen afgesloten. Hoe dat mogelijk is met mijn inkomsten is me een raadsel, maar het zal wel te maken hebben gehad met een te druk leven. Omdat Univé toevallig contact met mij had opgenomen over mijn algemene verzekeringspakket (veel te duur) vroeg ik bij hun wat het standaard bedrag was voor een uitvaartverzekering. Dat was 7000 euro volgens Univé. Omdat ik voor ruim 8000 verzekerd was had ik geen haast met het meteen opzeggen van een van de twee verzekeringen. Gisteren las ik de column van Ionica Smeets over het boek Laat je niet kisten door de commercie-Een mooie uitvaart voor elk budget van de onvolprezen Marieke Henselmans. Daar wordt namelijk een lager bedrag genoemd en wel 6000 euro (mensen schatten de gemiddelde uitvaartkosten 1500 euro te laag in!). Omdat uitvaartverzekeraars ook uitvaarten verzorgen geven ze te hoge bedragen op. Dat boek van Henselmans heb ik maar meteen besteld bij de bibliotheek en ik ga ook maar eens de uitvaartberekenaar van het NIBUD bekijken die genoemd wordt in het artikel van Smeets. Daar heb ik namelijk nu veel meer tijd voor sinds ik niet meer werk.

Businessman holding a paper with drawed question marks on it in front of his head

En… ik ben ook ingegaan op het aanbod van Univé voor een algemeen verzekeringspakket voor maar 40 euro, terwijl ik 62 betaalde. Dat komt omdat er in mijn verzekering meer mensen aan moeten verdienen volgens Univé Ik werkte inderdaad met een tussenpersoon, dom, dom dom. Al met al heb ik dus door een paar middagen besteden aan de administratie al 50 euro per maand bespaard.

Afgelopen week kwam ik erachter dat mijn vader in 1956 voor alle kinderen een uitvaartverzekering had afgesloten voor 3,50 per jaar. Als ik kom te overlijden krijgen mijn kinderen 350 euro uitgekeerd. Afkopen was geen mogelijkheid, jammer. ik zal mijn kinderen ook maar eens inlichten dat ik uitvaartverzekeringen voor hun heb afgesloten.