Afgelopen donderdag stond er voor mij in de rubriek Het eeuwige leven van de Volkskrant een belangrijk In memorium, die van Christine Kraft. Zij schreef in 1976 het boek De dagen met gezichten, een autobiografisch boek over het gedwongen afstaan vaneen kind een jaar of wat eerder. Het boek sloeg in als een bom volgens de Volkskrant. Ik herinner me dat ik het boek als bibliothecaris in handen kreeg en het bij mij inderdaad insloeg als een bom. Zij kreeg haar dochter in precies hetzelfde jaar als ik, 1967, en kon als ongehuwde moeder haar kind niet houden. Voor mij was het in zoverre belangrijk dat ik me realiseerde dat wat mij was overkomen waarschijnlijk heel veel vrouwen was overkomen. Dat maakte het voor mij op de een of andere manier lichter om er mee om te gaan. Ze kreeg later een depressie, wat vast ook wel iets met haar verleden te maken zal hebben gehad. Maar ik bewonder haar om haar moed om een boek te schrijven over een onderwerp dat toen taboe was. Het boek is nergens meer te krijgen, maar ik heb een exemplaar in mijn bezit.

Verder nog even een tip voor de liefhebbers van het Spaanse fonds van Menken, Kasander &Wigman. Ik las een recensie over het boek van Baltasar Porcel, In galop het duister in, een historische roman over een familie op Mallorca. Ik hoop dat een vriend die alles koopt van deze uitgeverij het gekocht heeft. Een boek dat we gelezen hebben voor de boekenclub uit dit fonds en dat zeer de moeite waard was is Narcis Oller, Goudkoorst, over een arme sloeber die eind 19e eeuw opklimt tot succesvol beurshandelaar in Barcelona.