Ik heb net een virusscan gedaan op mijn computer. Ik kreeg steeds waarschuwingen dat ik gevolgd werd en klikte dat steeds weg, maar nu reageerde ik op de melding. Ik heb namelijk net het boek van Huib Modderkolk, Het is oorlog maar niemand die het ziet, gelezen. Modderkolk was 10 jaar geleden nog een totale leek op technisch gebied en heeft zich volledig op deze materie gestort. Ik was totaal van mijn stoel geblazen door het boek (het las echt als een thriller met cliffhangers), wat staat ons in godsnaam te wachten. Al die overheden die elkaar volgen en ontwrichten voor verkiezingen en technische kennis stelen (Rusland, China). Gisteren stond in de krant dat het NWO (Instituut voor wetenschappelijk onderzoek) was gehackt en losgeld moest betalen. Ze schijnen niet te gaan betalen, maar of die uitspraak alleen voor de bühne is, geen idee. Het meest nare wat er in Nederland gebeurde was ongeveer vier jaar geleden toen de Rotterdamse haven vier dagen plat lag. Maar ik las ook een paar weken geleden dat hackers ergens in Amerika drinkater wilden vergiftigen. Het idee, waar zijn we in terecht gekomen. Misschien moet ik toch ook maar eens het boek Je hebt wel wat te verbergen, over het levensbelang van privacy van Maurits Martijn en Dimitri Tokmetzis (uitgeverij De Correspondent) lezen, want ook ik kan een potentieel slachtoffer worden van een identiteitshack of anderszins. Een reactie op bol.com, zie onderstaand.

Met meer dan 15 jaar ervaring op dit gebied ben ik echt onder de indruk van de goede onderbouwing, feitelijke weergave en waarheidsgetrouwe informatie die aan de hand van duidelijke voorbeelden uiteen wordt gezet en zelfs leest als een spannend boek.

Puik stukje journalistiek, feitelijk, geen aannames, zonder te overdrijven of onnodige bangmakerij, geen technische verhandeling maar zeer goed uitgelegd aan de hand van goede voorbeelden.

Ik las van de week nog meer alarmerende dingen, bijvoorbeeld de column De Bewust Digibete Burger van Olaf Tempelman (waar ik een grote fan van ben) in de Volkskrant die door een oplettende lezen werd geattendeerd op het feit dat zijn stukken in allerlei andere bronnen opdoken, vertaald in het Engels. En een artikel van Marietje Schaake, ook in de Volkskrant die schreef over het GPT2/model, dat door uitgebreide analyse van taal zelf tekst kan genereren. Gevierd en gevreesd zoals, Schaake zegt, maar ik denk vooral het laatste. Uit het artikel leerde ik ook de term garbage in, garbage out, Garbage in, garbage out is een uitdrukking die wordt gebruikt om mensen er op te wijzen dat software en regelsystemen alleen maar zinnige informatie kunnen leveren wanneer zij met juiste informatie worden gevoed (algoritmen). Iets waar we de laatste tijd al meerdere keren mee werden geconfronteerd in de Toeslagenaffaire en andere drama’s. Mensen om me heen vragen mij wel eens waarom ik dat toch allemaal wil lezen, maar ik kan dat zelf ook niet goed verklaren, want ik kan er ook niets aan veranderen. Ik ga nu weer lekker verder lezen in het net vertaalde debuutboek van Jane Gardam Ver van Verona, de heerlijke overzichtelijke wereld van een 12-jarig meisje in Engeland tijdens de tweede wereldoorlog. De prachtige verhalen over jonge meisjes op de drempel van het volwassen worden – De dochter van Crusoe en Op de klippen – worden nu vergezeld door een andere roman die even fris en levendig, komisch en ontroerend is, staat er bij bol.com. Ik krijg nu al zin in de andere twee titels. De trilogie Een onberispelijke man, Een trouwe vrouw en Verre vrienden hadden we al eens in de boekenclub besproken. Meesterlijk!!.