Gisteren zat ik naar Pauw te kijken en zag Freek de Jonge fulmineren tegen de VVD-coryfee Erica Terpstra. Zit daar maar wat te beuzelen over compassie en het bezoek van de Dalai lama terwijl de echte problemen in de wereld schreeuwen om een oplossing vond de Jonge. Ik moest hem gelijk geven. Ik verbaas me soms ook over al die oppervlakkigheid terwijl we met zijn allen zouden moeten nadenken over oplossingen van de crises (milieu, politiek, financieel). Wie ook nagedacht heeft over oplossingen van de crises is George Monbiot. Zijn nieuwste boek Uit de puinhopen; een nieuwe politiek in een tijd van crisis ligt hier voor me, vers van de bibliotheek. Deze week staat er in De Groene Amsterdammer een interview met de schrijver over hoe we deze problemen moeten oplossen.

Tien jaar geleden, in 2008!,  schreef Monbiot het boek Heat; how tot stop the planet from burning. Monbiot is zoöloog en journalist en maakte jarenlang natuurdocumentaires voor de BBC. In 2006 schreef hij How did we get into this mess? Uit de puinhopen was de onvermijdelijke opvolger van dit boek. Hij volgt in dit boek o.a.de Britse econoom Kate Raworth, die vorig jaar het boek De donut economie schreef. Hij noemt haar de John Maynard Keynes (gestoeld op idee van eindeloze groei, aangejaagd door een blind consumentisme) van de 21e eeuw. Na een crisis moet er een nieuw verhaal komen. Na de Grote Depressie van de jaren dertig kwam Keynes, daarna kwam de sociaal-democratie en weer daarna neoliberalen. Bij Monbiot moet het roer weer om, zijn trefwoorden; het basisinkomen, het belang van commons, participatieve democratie, lokale munten, met als overkoepelende bouwstenen saamhorigheid en gemeenschapszin. Volgende week in de trein wat grasduinen in dit boek, misschien dat het wat nuttige inzichten oplevert.