Ik ben afgelopen zaterdag in vier boeken begonnen die ik allemaal na een kwartier weglegde omdat ik er geen zin in had. Dat waren o.a. Douglas Stuart Shuggie bain, Het geheime boek van Grazia dei Rossi van Jacqueline Park en De geest geven van Hillary Mantel. Het leek me allemaal futiel in het licht van de enorme crisis waar we door de oorlog in zijn beland. Ik ben uiteindelijk naar de bibliotheek gegaan om het boek Bloemblad van zee van Isabel Allende te halen en daar ben ik nu wel mee doorgegaan. Ik ken het werk van Allende amper en dit boek is me aangeraden door een boekenclublid en ik had zin in een historische roman. Het gaat over de Spaanse burgeroorlog en het verhaal van de immigratie van linkse Spanjaarden naar Chili. Het schijnt ook gedeeltelijk gebaseerd te zijn op haar eigen geschiedenis. Het boek sluit naadloos aan bij de beelden die ik dagelijks op televisie zie van de stromen vluchtelingen, de destructie van een land, de trauma´s die daar weer uit voort zullen komen en de verhalen van de vluchtelingen die nooit meer naar hun land terug zullen keren.

Aan het eind van de gruwelijke Spaanse Burgeroorlog wordt de jonge arts Víctor Dalmau samen met zijn vriendin, de pianiste Roser Bruguera, gedwongen om Barcelona te verlaten en te vluchten naar Frankrijk. Met nog tweeduizend andere Spaanse vluchtelingen gaan ze aan boord van de Winnipeg, een schip dat is gecharterd door de Chileense dichter en consul Pablo Neruda, op weg naar Chili. Tot hun grote verrassing worden ze ontvangen als helden in hun nieuwe thuisland – dat ‘langgerekte bloemblad van zee’, in de woorden van Neruda. Ze bouwen er een nieuw leven op en worden volwaardige Chilenen. Maar in 1973 gebeurt het onvoorstelbare: er breekt een dictatuur uit en weer moeten Víctor en Roser huis en haard verlaten.
‘Bloemblad van zee’ is een reis door de twintigste eeuw aan de hand van onvergetelijke personages. Ze ontdekken dat een mens steeds weer aan een nieuw leven kan beginnen. Een prachtige historische roman over ballingschap en liefde.

Ik las net de nieuwe VPRO /gids iets over de Free Press Unlimited en dat er steun nodig is voor de journalisten die daar hun werk doen. Ik steun al Follow the money en Bellingcat en ga nu ook hier aan doneren. Ik heb eergister de documentaire gezien over de zender Russia Today en dan schrik je toch wel heel sluw hoe Rusland te werk gaat met de pers. Eerst buitenlandse journalisten rekruteren met goede salarissen en arbeidsomstandigheden, om de schijn te wekken van democratisch te zijn en ze vervolgens langzaam in de greep krijgen. De meeste journalisten kregen gewetenswroeging en zijn weer vertrokken, maar doen wel verslag van de werkwijze van Russia Today. Ik zal volgende week geen blog schrijven omdat ik een week naar Duitsland ga, naar München, een stad die beroemd is om zijn prachtige musea en kunstcolecties. Ook dat voelt allemaal frivool, maar je kunt niet veel anders doen dan doorleven. Dat proberen ze in Oekraïne ook en zo gaat het altijd in oorlogstijd. Maar het gevoel van dreiging hangt toch als een wolk over alles wat je doet. Gaat het escaleren, komt er een derde wereldoorlog.

Naar Duitsland neem ik het boek van Herman Hesse, Het Kralenspel mee, een utopisch boek en magnus opus van Hesse. Een heel toepasselijk boek voor deze woelige tijden. Een boek tegen barbaarse machtswellust en de krachten die boven komen na de chaos. Geen makkelijk boek naar ik verneem van mensen die het gelezen hebben, maar ik ga me er op storten.

Het Kralenspel is een utopische roman over de strijd van de mens tegen de barbaarse machtswellust. Decor van deze toekomstroman is de denkbeeldige staat Kastalië, waarin het ‘Kralenspel’, een ongekend instrument, de totale inhoud en alle waarden van onze cultuur heeft verwerkt. Wat Hesse – diep geschokt door de Tweede Wereldoorlog – wilde, was de genezende krachten zichtbaar maken die uit de chaos weer tot orde kunnen leiden. Het Kralenspel wordt beschouwd als het magnum opus van de in 1946 met de Nobelprijs voor Literatuur bekroonde