Dertien juni was mijn laatste werkdag op de bibliotheek, veertien juni begon ik in de tweedehandskledingwinkel Pinokkio. Oorspronkelijk opgezet als tweedehands kinderwinkel kwam ik daar al vanaf het eerste moment dat ik in Alkmaar ging wonen. Later kwam daar ook kleding voor volwassenen bij, waar ik ook dankbaar gebruik van maakte. Omdat ik bij Linda, de eigenaresse had aangegeven dat ik daar graag wilde werken na mijn pensioen kon ik vanwege drukte op vrijdag vanwege de kaasmarkt meteen aan de slag.
Nergens is zo´n uitgebreid netwerk van tweedehands winkels als in Nederland en dat heeft alles te maken met onze welvaart. Omdat ik op de vrijdag werkte als de Alkmaarse kaasmarkt veel buitenlanders trekt, kon ik mijn talen weer eens oefenen. Meer dan de helft van de klanten waren Duitsers, Italianen, Fransen, Spanjaarden, Zuid-Afrikanen en Britten. We kregen veel complimenten vanwege de kwaliteit van de kleding, vaak met de kaartjes er nog aan. Dat werd allemaal weggedaan?
Nu is het winter is zijn er geen toeristen en zitten we met smart te wachten op de kaasmarkt. Onze klanten zijn mensen die meer kleren inbrengen (daar 35% over vangen als het verkocht wordt) dan ze kopen. Overal is het uitverkoop en dan is het lastig concurreren. Voeg daar de kringloopwinkels aan toe en je moet echt onderscheidend zijn om het te redden in deze markt. Pinokkio onderscheidt zich door het houten speelgoed (een magneet voor vooral mannen!), de mooie etalages, met o.a. een elfendeurtje en als onderdeel van eerlijkwinkelen.nl. Linda heeft de winkel even voor tien dagen dicht gegooid en kan even genieten van een fijne vakantie. Ik heb even tijd voor andere dingen op vrijdag.
PS Mensen die mijn boek Tijd van onschuld hebben gelezen weten dat ik een paar zomers als kaasmeisje heb gewerkt in Duitsland. Ik lijk ook een beetje op het meisje van de foto. Je moest lange vlechten hebben en je talen spreken. Er was een strenge selectie want het verdiende heel veel voor die tijd (100 gulden per dag).