Ik heb vandaag mijn omroep gehad om een vaccinatie te halen bij de GGD. Ik kreeg ook vandaag, een dag te laat, De Groene Amsterdammer met een artikel over de onmacht bij de GGD. Zij maken het beleid niet, maar zijn het slotstuk in de keten, en krijgen daardoor alle agressie over zich heen. Het is altijd weer hetzelfde liedje, de mensen die het beleid maken hebben geen idee van de uitwerking. Er stond ook dat afgelopen zaterdag een melding in de krant dat je jaren 1949/50/51 niet hun brief met oproep moesten afwachten maar dat je online zelf een afspraak kon regelen. Dat heb ik na deze tip meteen gedaan. Over 10 dagen ga ik naar Uitgeest voor de eerste prik, 6 weken later voor de tweede. Ik kreeg ook een tip dat onze huisartsenpost de spillage weg prikt zodat twee mensen in mijn directe omgeving vandaag ook al een prik krijgen. Het Astra-Zeneca, terwijl ik het Pfizer vaccin krijg.
Ik kon de afgelopen week amper nog televisie kijken vanwege al het opgewonden gekakel. Maar ik moet zeggen dat als je er mee geconfronteerd wordt er ook geen touw aan vast te knopen is. Omdat ik geen zin had in televisie heb ik me lekker op boeken gestort. De volgende keer dat we in quarantaine moeten ga ik alle boeken lezen van Robert Harris. Ik had een paar jaar geleden al De officier (in DWDD ook als boek van de maand/jaar gekozen, Van Nieuwkerk is een enorme fan) gelezen over de Dreyfus affaire en had een paar maanden geleden Pompeï in de kist. Die man is echt buitencategorie voor mij. Hij kan elk onderwerp bij de kop pakken, doet een jaar of langer research en weet dan een weergaloos spannend boek te produceren met cliffhangers en zelfs een vleugje romantiek.
Het is een hete, broeierige week aan het eind van augustus. De beste plaats om aan de hitte te ontsnappen is de prachtige baai van Napels. Langs de kust vertoeven de rijken van het Romeinse Rijk in hun pompeuze villas.
Maar er zijn onheilspellende waarschuwingen die niet genegeerd kunnen worden. Bronnen en rivieren drogen op, mensen verdwijnen, en het grootste aquaduct ter wereld, het enorme Aqua Augusta, stroomt ineens niet meer. Robert Harris vertelt op de van hem zo geroemde wijze het verhaal van een decadente wereld aan de vooravond van de totale vernietiging.
Na Harris ben ik begonnen aan een schrijver met een omvangrijk oeuvre die je ook altijd kan lezen Richard Russo, Ergens anders. Ik had al een paar geleden Empire Falls gelezen over het leven in een klein slaperige stadje in Amerika en kreeg deze van een lezer die ook van is van Russo. Ergens anders gaat over zijn moeder en hij kon het pas schrijven nadat ze was overleden. Ik heb gisteravond regelmatig hardop zitten lachen, wat een bijzonder portret. je zou jaloers worden op de manier waarop hij zijn moeder heeft kunnen doorgronden (ze hadden denk ik wel een symbiotische verhouding).
