Elke week verheug ik me op zondag op VPRO boeken (vooral in de winter als het koud is en regent). Als ik het gemist heb kijk ik het meestal op een later tijdstip nog eens na. Gewoon om op de hoogte te blijven omdat ik nog steeds in de boekenbranche zit en graag andere mensen adviseer over titels waar ik enthousiast over ben. Vandaag was er een uitzending met twee gasten waarvan ik onmiddellijk dacht, die moet ik lezen. Het betrof de boeken van de Oostenrijker Arno Geiger, Onder de Drachenwand, en Andras Forgach, De akte van mijn moeder.

De thematiek van beide boeken, bij de Hongaar Forgach een geliefde moeder die voor de geheime dienst niet alleen haar omgeving, maar ook haar man en kinderen bespioneerde, bij de Oostenrijker Geiger het leven een Wehrmacht soldaat dat verstrengelt raakt met het leven van een Holocaust overlever. Het interview was zo boeiend (Jeroen van Kan spreekt schitterend Duits en kan fantastisch interviewen) dat ik bijna besloot om het boek te gaan kopen. Maar ik wacht nog even of ik het bij de bibliotheek kan lenen.

Uit de beste 51 boeken van 2018 van de medewerkers van de Volkskrant van woensdag 19 december (de beroemde lijstjes aan het einde van het jaar) onderstreepte ik Bas van Bavel, De onzichtbare hand, (elk marktsysteem holt zichzelf uiteindelijk uit), Sadegh Hedayat, De blinde uil (over gekte,een koortsdroom), Sally Rooney, Normal people (over een vriendschap), Lisa Halliday, Assymetrie (over haar relatie met Philip Roth), en misschien wel, ondanks dat ik niet van thrillers houd, Nicci French, De dag van de doden (psychoanalytica Frieda Klein helpt bij het oplossen van moorden). De vertaling van Normal people verschijnt in januari 2019 als Normale mensen.