Afgelopen maandag heb ik opgezegd bij de boekwinkel van de kringloop waar ik al weer bijna twee jaar werk. Oorzaak is zoals altijd “incompati bilite des humeurs”. Drie maanden geleden ging onze coördinator, die ons altijd de vrije hand gaf ik alles naar een andere plek en kwam er een nieuwe coördinator. Vanaf dat moment kwamen er regels die er voorheen niet waren, werd er geen overleg meer gepleegd over allerlei veranderingen en veranderde de sfeer. Omdat ik twee jaar geleden werd aangenomen vanwege mijn achtergrond en ervaring op het boekenvak kan ik daar niet mee leven. Er wordt nog naar een oplossing gezocht zodat de situatie weer leefbaar wordt en die wacht ik nu maar af. Ondertussen kan ik lekker een beetje freewheelen en van de zomer genieten. Jammer is het wel want ik had het er een tijd lang erg naar mijn zin.

Ondertussen ga ik naar ander werk zoeken waar ik in het najaar aan kan gaan beginnen. Ik had in het laatste jaar van mijn loopbaan een lijst gemaakt van alle bedrijven waar ik door gevraagd was om na mijn pensioen vrijwilligerswerk te doen o.a. Wisselwerk (ondersteuning bij computerzaken voor digibete ouderen), de Terre des hommes winkel, De Vleugels (zorgcentrum), Hoofdzaak van de GGZ, de boekwinkel van de Abdij van Egmond, Dreamcatchers (inmiddels opgeheven) en nog zo wat. Ik zal wel zien hoe het loopt.

Ik heb nu lekker veel tijd om te lezen en dat heb ik de afgelopen dagen dan ook gedaan. Ik ben bijna klaar met Alessandro Baricco’s The game. Heel interessant om te lezen. Hij geeft een overzicht van veertig jaar ontwikkelingen op computer gebied; na de klassieke periode (voortgekomen uit een groepje hippies tegen de weerzin tegen de vernietigingen in de twintigste eeuw), de kolonisatie (onderuit halen van de oude elites door platforms te creëren die geen tussenstap vereisten) en daarna als laatste The game, een andere mens, een andere wereld, iedereen heeft altijd en overal toegang toe op de manier waarop je een spel speelt…zoiets. Iedereen zou het boek eigenlijk moeten lezen. Het is behoorlijk zware kost af en toe en ik kan het lang niet altijd volgen, maar het zet je wel aan het denken. Net zoals de Chinese muur geen barbaren kon tegenhouden, kunnen wij deze ontwikkelingen tegen houden en moeten wij ons er mee zien te verhouden. Baricco zag veel mensen om zich heen afhaken, wat voor hem een van de redenen was om dit boek te schrijven.