Vorige week ben ik 69 geworden. Nog een jaar en dan ben ik een zeventiger, dat lijkt me echt een gamechanger. Piepjong nog in vergelijking met mijn moeder die op een haar na 104 is geworden. Het mooiste cadeau kreeg ik om half 6 toen bekend werd dat Joe Biden en Kamala Harris de verkiezingen hadden gewonnen. Joe Biden is 77 en dan deze prestatie. Ik doe er (bijna) alles aan om fit oud te worden. Ik voorspelde een jaar geleden dat Elisabeth Warren de verkiezingen zou winnen, maar ik las net in de Groene dat zij toch een te links profiel heeft voor de Amerikaanse kiezer. Waarschijnlijk zal Biden wel samenwerken met al die linkse vrouwen (Alexandra Octavio Cortes) in de Democratische partij. Hij begint goed met de strijd tegen het virus en een uiterst groen klimaatprogramma, heel hoopgevend. Eerst nog de staatsgreep van Trump afwachten. Ik zou deze week met een paar mensen naar de Beekse Bergen, maar dat is door de gedeeltelijke Lock-down toch maar afgeblazen naar een later tijdstip. Jammer want we hadden de mooiste, zachtste week in november ooit. gelukkig heb ik er wel van kunnen genieten met een paar wandelingen in de omgeving.

Ik heb voor mijn verjaardag ook het nieuwste Lucas Marieke Rijneveld gekregen, Mijn lieve gunsteling. Wat een leeservaring, af en toe wordt je er helemaal benauwd van. De veearts in De avond is ongemak is degene die haar zal ontmaagden, met desastreuze gevolgen. Het hele boek is geschreven vanuit het perspectief van de veearts die zich tegenover de magistraten moet verantwoorden voor zijn gedrag tegenover een kwetsbaar meisje dat door afwezige ouders hunkert naar aandacht en liefde. Het mooiste thema vond ik haar verlangen om een jongen te zijn (een gewei te hebben) omdat dat volgens haar gevoel veel minder gevaarlijk is in de wereld. Dat gevoel herkende ik. Je zou je veel sterker voelen en veel onkwetsbaarder. Pas als dat gevoel is verdwenen bij veel vrouwen zal de emancipatie voltooid zijn. Ik kon er niet mee stoppen en heb het boek al bijna uit. Ook al weer een boek dat ik ooit nog eens zal herlezen.

Gelukkig heb ik al een nieuw lekker dik boek klaar liggen van Anthony Trollope, Het leven anno nu. Even geen boek over de duistere demonen van een individu, maar de duistere wereld van een verrotte maatschappij (adel) rond 1900, waaruit zo veel maatschappelijke onrust is ontstaan. Het boek staat op nummer 22 van de top 100 van beste Engelstalige romans.